Natural Killer-cellen (NK-cellen)
SC21
Natural Killer-cellen
Natural Killer-cellen (NK-cellen) zijn lymfocyten die tot dezelfde familie behoren als T- en B-cellen, afkomstig van een gemeenschappelijke voorloper. Als cellen van het aangeboren immuunsysteem worden NK echter geclassificeerd als groep I Aangeboren lymfocyten (ILC's), die reageren op een breed scala aan pathologische uitdagingen. Ze zijn het meest bekend voor het doden van viraal geïnfecteerde cellen en het detecteren en beheersen van vroege tekenen van kanker. Naast bescherming tegen ziekten zijn NK's een belangrijk aspect van gezond ouder worden.
NK-cellen werden voor het eerst opgemerkt vanwege hun vermogen om tumorcellen te doden zonder enige priming of voorafgaande activering (in tegenstelling tot cytotoxische T-cellen, die priming door antigeenpresenterende cellen nodig hebben). Ze zijn genoemd naar deze 'natuurlijke' moord. Bovendien scheiden ze cytokinen uit zoals IFNγ en TNFα, die inwerken op andere immuuncellen zoals macrofagen en dendritische cellen om de immuunrespons te versterken.
NK-cellen werden voor het eerst opgemerkt vanwege hun vermogen om tumorcellen te doden zonder enige priming of voorafgaande activering (in tegenstelling tot cytotoxische T-cellen, die priming door antigeenpresenterende cellen nodig hebben). Ze zijn genoemd naar deze 'natuurlijke' moord. Bovendien scheiden NK-cellen cytokinen uit zoals IFNγ en TNFα, die inwerken op andere immuuncellen zoals macrofagen en dendritische cellen om de immuunrespons te versterken.
Tijdens de patrouille neemt NK voortdurend contact op met andere cellen. Of de NK-cel deze cellen al dan niet doodt, hangt af van een balans van signalen van activerende receptoren en remmende receptoren op het NK-celoppervlak. Activerende receptoren herkennen moleculen die tot expressie komen op het oppervlak van kankercellen en geïnfecteerde cellen, en 'zetten' de NK-cel aan. Remmende receptoren werken als een controle op NK-doding.
De meeste normale gezonde cellen brengen MHC I-receptoren tot expressie die deze cellen als 'zelf' markeren. Remmende receptoren op het oppervlak van de NK-cel herkennen verwante MHC I, en dit 'schakelt' de NK-cel uit, waardoor deze niet kan doden. Kankercellen en geïnfecteerde cellen verliezen vaak hun MHC I, waardoor ze kwetsbaar zijn voor het doden van NK-cellen. Zodra de beslissing is genomen om te doden, geeft de NK cytotoxische korrels af die perforine en granzymen bevatten, wat leidt tot lysis van de doelcel.
Patiënten met een tekort aan NK-nummers en de cytotoxiciteitsniveaus blijken zeer vatbaar te zijn voor virussen, pathogenen, Veroudering kwetsbaarheid en Kanker.
